இலங்கை தமிழரசுக் கட்சியால் கடந்தவாரம், முத்தையன்கட்டு இராணுவ முகாம் சம் பவத்தை எதிர்த்து பூரண ஹர்த்தால், முதலில் ஆகஸ்ட்; 15ஆம் திகதி நடைபெறும் என அறிவிக் கப்பட்டு, பின்னர் 18ஆம் திகதிக்கு மாற்றப் பட்டு இறுதியில் ‘அரைநாள் ஹர்த்தாலாக’ அறிவிக்கப் பட்டு முன்னெடுக்கப்பட்டது.
அரைநாள் ஹர்த்தால் வெற்றி பெற்றதா இல்லையா என்பது தொடர்பில் பல்வேறுவிதமான ஆய்வுகளும், அதற்கான ஆதாரங்களும் அறிவிப்பை விடுத்த சுமந்திரன் அணியாலும், அதற்கு எதிராக வுள்ளதரப்புக்களாலும் வெளியிடப்பட்டு வருகின் றன.அந்த வகையில் இந்தப் பத்தியில் ஹர்த் தால் வெற்றியா தோல்வியா, என்பதற்கு அப் பால் காய்தல், உவலத்தலின்றி சில விடயங் களை ஆழமாக அவதானிக்க வேண்டியது அவசிய மாகின்றது.
தவறான ஆரம்பம்முத்தையன் கட்டு இராணுவ முகாமிற்குச் சென்று காணாமலாகியிருந்த இளைஞனின் சடலம் 24மணிநேரத்தின் பின்னர் கடந்த 8ஆம் திகதி சனிக்கிழமை காலை குளத்திலிருந்து மீட்கப்பட்டு பிரேத பரிசோதனைகளுக்காக அனுப்பி வைக்கப் பட்டிருந்தது.
பிரேதபரிசோதனைகளின் முடிவுகள் என்ன? நடந்தது என்ன? என்ற எந்தவிதமான அடி ப்படை ஆராய்வுகளுமின்றி, ஜனாதிபதி அநுரகு மாரவுக்கு இலங்கைத் தமிழரசுக்கட்சியின் பதில் தலைவர் சி.வி.கேயும், பதில் பொதுச் செயலாளர் சுமந்திரனும் இணைந்து ‘நீதி நிலைநாட்டக்கோரி’ கடித மொன்றை 9ஆம் திகதி நண்பகலுக்குப் பின் னர் அனுப்பி வைத்தனர்.
இந்தக் கடிதம் அனுப்பி வைக்கப்பட்டதன் பின்னர் அதனை ஊடகங்களுக்கு தெரியப்படுத்து வதற்காக கொழும்ப தயா வீதியில் உள்ள சுமந்திரனின் இல்லத்தில் அவசரமாக ஊடகவிய லாளர் சந்திப்பொன்றுக்கான அழைப்பு விடுக் கப்பட்டு அது முகநூல் நேரலையிலும் ஒளிப்பரப் பட்டது.
குறித்த ஊடகவியலாளர் சந்திப்பில் ஜனாதிபதிக்கான கடித விடயத்தினை வெளிப் படுத்திவிட்டு அதன் மையப்பகுதியில், வட, கிழக்கில் பூரண ஹர்த்தாலுக்கான அழைப்பினை விடுத்திருந்தார்.
அந்த அழைப்பின் பிரகாரம் 15ஆம் திகதி வெள்ளிக்கிழமையே ஹர்த்தால் அறிவிக்கப் பட்டது.
இந்தக் ஹர்த்தால் அறிவிப்பு தொடர்பில் சுமந்திரன் ஏனைய தமிழ்க் கட்சிகளுடனோ, சிவில் அமைப்பின் பிரதிநிதிகளுடனோ, வர்த்தக, தொழிற்சங்கங்களுடனோ கலந்துரையாட வில்லை.
ஏனென்றால், படையினருக்கு எதிரான விடயம் என்பதால் தனது அறிவிப்பின் பின்னால் அனைவரும் இயல்பாக அணி திரள்வார்கள் என்ற தற்துணிவு அவருக்கு இருந்தது.அதுமட்டுமன்றி, குறித்த ஹர்த்தால் தினம் வெள்ளிக்கிழமை என்பதால் சகோதர முஸ்லிம்களும் அன்று நண்பகல் தொழுகைக்கு பின்னர் பெரிதும் வர்த்தக நிலையங்களை மூடி விடுவார்கள் என்பதால் ‘வட,கிழக்கு’ முழுமை யாக முடங்கும் என்ற நப்பாசை அவருக்கு மேலி ட்டிருந்தது.
ஆனால், குறித்த காலப்பகுதியில், நல்லூர் கந்தனின் வருடாந்த மகோற்சவம் ஒருபுறம் நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கையில் மறுபக்கத்தில் மடுதாதாவின் வருடாந்த திருவிழாவின் இறுதி நாளும் அன்றாக இருந்தது.
தாயகத்தில் நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் இருவேறு முக்கிய நிகழ்வுகள் பற்றி அவர் கிஞ்சித்தும் சிந்தித்திருக்கவில்லை. மன்னார் மாவட் டத்துக்குச் சென்ற அவர் காற்றாலை வாகனங்களை பெருநிலப்பரப்பிற்குள் கொண்டு செல்வதற்கு தடையாக போராட்டகாரர்கள் நின்றமை தொடர்பி லான வழக்கில் முன்னிலையாகினார்.
அதன்பின்னர், மன்னார் மறைமாவட்ட ஆயர் ஞானப்பிரகாசத்தினை சந்திப்பதற்கு தொலைபேசி அழைப்பெடுத்தார். குருமுதல்வர் தமிழ் நேசன் அடிகளால் தொலைபேசியை எடுத்து பதிலளித்தவாறு ஆயருக்கு அருகில் சென்றபோது யார் என்று வினவிய ஆயர் ஞனப்பிரகாசம் ‘அழு க்கு நிறைந்த அரசியல்வாதிகளுடன் உரை யாட விரும்பவில்லை’ என்றொரு வார்த்தை உதிர்த்தார்.
தொலைபேசியில் மறுபக்கத்தில் ஆயருடன் உரையாட காத்திருந்த சுமந்திரனுக்கு இந்தக் கூற்று மிகத்தெளிவாக விளங்கியிருக்கும். அதனைத் தொடர்ந்து குருமுதல்வரும் நிலைமைகளை எடுத்துரைத்தார். அது மேலதிக விளக்கங்களை அவருக்கு வழங்கியிருக்கும். அதனடிப்படையில் தான், பூரண ஹர்த் தாலை 18ஆம் திகதி திங்கட்கிழமை மாற்றினார். திங்கட்கிழமை பூரண ஹர்த்தால் அனுஷ்டிப் பதற்குரிய நாளொன்று அல்ல என்பதை உணரும் அளவிற்கு சுமந்திரனின் சாணக்கியம் காணப் படவில்லை.
ஏனென்றால், ஹர்த்தால் அறிவித்தல் பற்றிய விமர்சனங்களும், ஏனைய கட்சிகளின் அமைதியும், வர்த்தக சம்மேளனத்தினரின் எதிர்ப் பும், தமிழரசுக்கட்சிக்குள்ளேயே காணப்பட்ட சலசலப்புக்களும் சுமந்திரனுக்கு தான் எடுத்த காரியத்தை நிறைவேற்றியே ஆக வேண்டும் என்ற சிந்தனையை மட்டும் தான் தோற்றுவித்திருந்தன.
இதனால் அதற்கான அம்புகளாக உள்ளுராட்சி மன்றங்களின் தலைவர்களை பயன் படுத்த முனைந்தார். தமிழரசுக்கட்சியின் ஆளு கைக்கு உட்பட்ட உள்ளுராட்சி மன்றங்களின் கட்டுப் பாட்டுக்குள் காணப்படும் வர்த்தக நிலை யங்கள் மூடப்பட வேண்டும் என்று கட்டாயப் படுத்தினார்.
அந்த அழுத்தங்களால் உள்ளுராட்சி மன்றங்களின் தலைவர்கள் ஒவ்வொரும் களத்தில் இறங்கினார்கள். வர்த்தகர்களுடன் கடுமை யாக நடந்து கொண்டார்கள். ஊடக சந்திப்புக் களை நடத்தினார்கள். தங்களுடைய ‘சேர்’ ஐ திருப்திப்படுத்தவே முனைந்தனர். கள யதார்த்தத் தினை அவர்கள் எடுத்துரைக்கவில்லை.
எவ்வாறாயினும் இத்தகைய அனைத்து செயற்பாடுகளுக்கும் எதிராக ஏற்பட்ட சமூக த்தின் பிரதிபலிப்புக்களால் ஹர்த்தாலை முழுநாள் நடத்துவது சாத்தியமில்லை என்பதை சுமந்திரனு க்கு உணர்த்தியது. அதனால் ஹர்த்தால் அரைநாளாக அறிவிக்கப்பட்டது.
வரலாற்றில் கரும்புள்ளி
இலங்கைத் தமிழரசுக்கட்சியைப் பொறுத்தவரை யில் அதனுடைய 76 வருட வரலாற்றில் இந்த ஹர்த்தால் அழிக்கப்பட முடியாதவொரு மிகப் பெரும் கரும்புள்ளியாகும். கடந்த காலங்களில், ஒரே நாளில் அறி விக்கப்பட்டு, மிக வெற்றிகரமாக நடத்தப் பட்ட போராட்டங்கள் பல உள்ளன. ஆனால், முத்தையன்கட்டு சம்பவம் நடந்து பத்து நாட்களுக்குப் பிறகு முன்னெடுக்கப்பட்ட ஹர் த்தாலொன்றை அக்கட்சியால் வெற்றி பெறச் செய்திருக்க முடிந்திருக்கவில்லை.
அக்கட்சியின் ஸ்தாபகத் தலைவர் ஸ்.ஜே.வி. செல்வநாயகம் வரலாற்றில் பல தியாகங்களின் மூலம் போராட்டங்களை முன்னெடுத்தவர். அவர் ஜனநாயகப் போராட்டங்களை வெகுஜனங்களின் திரட்சியாக காண்பித்தவர். வட,கிழக்கை முடக்கி அரசாங்கத்தினை ஆட்டம் காணவைத்தவர். உல கத்தை திரும்பிப் பார்க்கச் செய்தவர்.
அத்தகைய பாரம்பரியத்திலிருந்துவந்த இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியால் ஜனநாயக ரீதியில் போராடுவதற்காக தமிழர் தேசத்தினை திரட்சியடையச் செய்திருக்க முடியவில்லை. ஒவ்வொரு தமிழ் மகனினது ஆதரவினைப் பெற்றி ருக்க முடிந்திருக்கவில்லை.
வட, கிழக்கில் தமிழ் மக்கள் தொடர்ச்சி யாக தமிழரசுக்கட்சிக்கே ஆணை வழங்கு கின்றார்கள். உள்ளூராட்சி மன்றங்கள் முதல் பாராளுமன்றம் வரையில் அதிகமான அரசியல் பிரதிநிதித்துவங்களை வழங்குகின்றார்கள்.
தற்போதைக்கு வட,கிழக்கு தமிழ் மக்களின் ஏகோபித்த ஆதரவினைப் பெற்ற கட்சி தமிழரசுக்கட்சி தான். இதனால் தமிழரசுக்கட்சி தமிழ் மக்களின் ஏகப்பிரதிநிதிகள் என்ற மார்பு தட்டும் போக்கு காணப்படுகின்றது.
ஆனால் நிலைமைகள் தலைகீழாக இருக் கின்றது. தமிழரசுக் கட்சி, தன்னை தமிழ் மக்க ளின் ஏக பிரதிநிதியாக நினைத்து, தன்னிச்சை யாக முடிவெடுத்தது. அதிகாரத்தை மேலிருந்து கீழ் நோக்கிச் செலுத்துதற்கு மாறாக அனைத்து தரப்புக்களையும் அரவணைத்துச் செல்வது தான் ஒரு சிறந்த அரசியல் தலைமை. அவ்விதமான தலைமைத்துவம் தமிழரசுக்கட்சியிடம் காணப் படவில்லை.
கடந்த காலத்தில், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தமிழ் மக்களின் ஏக பிரதிநிதிகள் தகமையுடன் இருப்பதற்காக, பல தியாகங்களையும் அர்ப்பணிப்புகளையும் செய்தார்கள். அவர்களின் தலைமைத்துவமும், அவர்கள் கொடுத்த விலையும் மிக அதிகம். ஆனால், தமிழரசுக் கட்சி அத்தகைய தியாகங்களைச் செய்த கட்சியல்ல. குறிப்பாக தற்போதிருக்கின்ற அக்கட்சியின் தலைமைகள் போராட்டங்களின்போது ஒருதுளி வியர்வையை கூடச் சிந்தியிருக்குமா என்பது கேள்விக்குரிய விடயமாகும். அதுமட்டுமன்றி, வட,கிழக்கு மக்கள், இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியினருக்கு தேர்தலில் பெருவாரியாக வாக்களித்தார்கள், எதிர்காலத்தில் வாக்களிப்பார்கள் என்பது உண்மை தான். ஆனால், அது கட்சி மீதான பற்றினால் மட்டும் அல்ல, அந்த எண்ணத்துக்கு பல காரணிகள் உள்ளன. அந்த வாக்குகளை வைத்துக் கொண்டு, தாங்கள் நினைத்ததை மக்களின் மீது திணிக்க முயற்சிப்பது சரியான அணுகுமுறை அல்ல.
அதேபோன்று தான் தலைமைக்கட்சியாக இருந்தால் பொதுவிடயங்களில் அரசியல் பேதங்களுக்கு அப்பால் ஏனைய கட்சிகளை அரவணைப்பதற்கான முதிர்ச்சியான பக்குவம் காணப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் ஏனைய கட்சிகளுடன் குறைந்தபட்சம் உரையாடல் நடத்து வதற்கு கூட தமிழரசுக்கட்சி தயாராக இருந்திருக் கவில்லை.
அதுமட்டுமன்றி, அரசியலுக்கு எப் போதுமே ஆதரவுச் சக்திகளாக இருக்கும் மதத்த லைவர்கள், வர்த்தகத் துறையினர் உள்ளி ட்டவர்களை கட்சி அரவணைத்திருந்தால் போராட் டத்துக்கான அறைகூவல் நாலாபக்கத்திலிருந்தும் வெளியாகி அழுத்தங்களை ஏற்படுத்தியிருக்கும். ஆனால் அவ்விதமாக எந்த முயற்சிகளும் முன் னெடுக்கப்படவில்லை.
சுமந்திரனுக்கு எதிரான மனநிலை
இந்தக் ஹர்த்தால் தோல்விக்கு முக்கிய காரணங் களில் அடுத்ததாக இருப்பது, தமிழரசுக் கட்சியின் பதில் பொதுச் செயலாளர் எம்.ஏ.சுமந்திரனுக்கு எதிரான தமிழர் தாயகத்தில் காணப்படுகின்ற ‘எதிர்மறை மனோநிலை’. தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தமிழ் மக்களின் ஏக பிரதிநிதிகள் என்பதை எதிர்த்தவர் சுமந்திரன். தமிழ் மக்களின் ஆயுதப் போராட்டத்தினை ஏற்றுக் கொள்ளாதவர். இதற்கும் அப்பால் அவர் மீது பல விமர்சனங்கள் உள்ளன. இவை அனைத்துமே சமூக மயப்படுத்தப்பட்டு விட்டன. ஆனால் அவருக்கு அந்தப் புரிதல் காணப்படவில்லை. அவர் தமிழரசுக் கட்சிதான் வட,கிழக்கு தமிழ் மக்களின் முகம்’ என்று காண்பிப்பதற்கே முனைகிறார். ‘மக்கள் எங்க ளுக்கே வாக்களித்தார்கள், நாங்களே முடிவுகளை எடுப்போம்’ என்ற அவரது அணுகுமுறையில், ஏதேச் சதிகாரமே வெளிப்படுகிறது. இது மக்கள் களத்தில் எடுபடவில்லை.
கட்சிக்குள் இருக்கும் பலரும், அவரது முடிவுகளுக்கு தலையாட்டும் பொம்மைகளாக மாறியிருக்கிறார்கள். ஆனால், தமிழ் மக்கள் அவ்வாறு தலையாட்டிகளாக இருப்பதற்கு விரும்ப வில்லை என்பதை இந்த ஹர்த்தால் போராட்டம் நிரூபித்திருக்கிறது.
இதன் விளைவாக, அவர் எதிர்காலத்தில் முன்வைக்கும் எந்தவொரு போராட்டமும் மட்டுமல்ல கருத்தியலும் தான் மக்கள் ஆதரவை முழுமையாகப் பெறுவதில் சிக்கல்களைச் சந்திக் கும். அந்த வகையில் அவருடைய முதல மைச்சர் கனவுக்கு இதுவொரு எச்சரிக்கை மணியை ஒலித் திருக்கிறது. அது முதலமைச்சர் தொடர்பில் கட்சி தீர்மானிப்பதற்கு நல்லதொரு சமிக்ஞையாக கொள்ள முடியும்.
தனிமனிதனுக்கு அப்பாலான சிந்தனை
சுமந்திரன் ஹர்த்தாலுக்கு அழைப்பு விடுத்தார். அவர் முற்கூட்டி உரையாவில்லை. முதலமைச்சர் கனவுக்கான பரீட்சையாக பார்க்கிறார் போன்ற விமர்சனங்களை ஒருபுறமொதுக்கி விட்டு, தமிழர் கள் தேசமாக திரள்வதற்காக ஒற்றுமை அவசிய மானது என்ற நிலைப்பாட்டில் உள்ள தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணியும் அதனுடன் இணைந்துள்ள ஜனநாயக தமிழ்த் தேசியக் கூட்டணியும் தங்களு டைய நகர்வுகளைச் செய்திருக்கலாம்.
தமிழரசுக்கட்சிக்கு மட்டும் மக்கள் ஆணை வழங்கவில்லை. அனைவருக்கும் வழங்கியுள் ளார்கள். அதனால் தான் யாருக்கும் பெரும்பான்மை இல்லை என்று கூறுகின்ற இந்தத் தரப்பினர், சுமந்திரனின் அறிவிப்பை அடுத்து அதுபற்றி உரையாடுவதற்கு தயாராக இருக்கின்றோம் என்ற அறிவிப்பையாவது விட்டிருக்கலாம்.
முத்தையன் கட்டில் உயிரிழந்த இளைஞ னின் சகோதரி ஜனநாயக தமிழ்த் தேசியக் கூட்டணியின் உள்ளுராட்சி மன்ற உறுப்பினர். அந்தவகையில் அக்கட்சிக்கு குறித்த மரணத்துக்கு எதிராக போராடுவதில் அதிகமான பிடிமானம் உள்ளது.
எனினும், இளைஞனின் தனிப்பட்ட விடயங்களை ஆராய்ந்து அந்தக் கட்சி போராட்ட களத்தில் இறங்குவதற்கு தயங்கியது. எனினும், வட,கிழக்கு படைகுறைப்பு, முகாம்கள் அகற்றல் என்று ஹர்த்தாலுக்கான தொனிப்பொருள் மாறிய தன் பின்னர் அக்கட்சி தனது நிலைப்பாட்டினை மாற்றியிருக்க வேண்டும்.
அதுமட்டுமன்றி, முத்தையன்கட்டு சம்ப வத் துக்கு அப்பால், வட, கிழக்கில் படை குறைப்பு, செம்மணி மனிதப்புதைகுழி, பொறுப்புக் கூறல் உள்ளிட்ட பல விடயங்களையும் உள்ளடக் கியதாக போராட்டத்தினை வலுவாக்க உர மூட்டியிருக்கலாம். அடுத்து நடைபெறவுள்ள ஜெனிவா கூட்டத்தொடருக்கும் தமிழ்த் தேசம் ஒரு செய்தியைச் சொல்லியிருக்கும். அது காத்திரமான தாக இருந்திருக்கும். ஆனால் அரசியல் கட்சிகளும் சுமந்திரனின் அழைப்பு தோல்வி அடைய வேண்டும் என்ற ஒரே நோக்கத்தில் தான் இருந்தன. ஹர்த்தாலுக்கு அழைப்பு விடுத்த நபரைப் பார்த்தார்களே தவிர, ஹர்த்தால் தோல்வி கண்டால் ஏற்படப்போகும் விளைவுகளைப் பற்றி சிந்தித்திருக்கவில்லை.
அரசியல்கட்சிகள் மட்டுமல்ல, சிவில் அமைப்புக்களும், மதத்தலைவர்களும், புத்திஜீவிக ளும் கூட அமைதியாகவே இருந்தார்கள். சுமந்திரன் என்ற தனிநபரையே அனைவரும் இலக்கு வைத்தனர். சுமந்திரன் அழைத்தால் ‘இராப்போசன விருந்துபசாரத்துக்கு’ செல்லும் புத்திஜீவிகளால் சுமந்திரனுடன் இவ்விடயம் சம்பந்தமாக உரை யாட முடியாது போனதேன்.
சுமந்திரன் அறிவித்த ஹர்த்தாலை தோல்வி யடைச்செய்வதற்கு சிந்தித்ததை விடவும், அப் போராட்டத்தில் பங்காளர்களாக மாறியிருக் கலாம். ஆனால் அவ்வாறு எந்தவொரு தரப்பினரும் சிந்தித்திருக்கவில்லை.
ஹர்த்தாலின் வெற்றிக்கு, மக்கள் அனை வரும் ஒரே மனநிலையில் திரண்டு நிற்பது அவசி யம். வட, கிழக்கில் படைக்குறைப்பு, முகாம்கள் அகற்றல் என்பது நீண்டகாலமாக மக்கள் முன் வைத்துவரும் ஒரு கோரிக்கை. வடக்கு, கிழக்கில் குவிக்கப்பட்ட படைகள் மக்களின் மீதான அடக்கு முறைகளுக்குக் காரணமாக இருக்கின்றன.
அவ்வாறான நிலையில் ஹர்த்தாலில் ஏற் பட்ட பிசுபிசுப்பு தமிழரசுக் கட்சியின் தோல்வியாக மட்டும் பார்க்கப்படவில்லை. தமிழர்கள் தங்கள் கைகளாலேயே தங்கள் கண்களை குத்திக்கொண்டுள்ளனர் என்பதையே வெளிப் படுத்தி நிற்கிறது. எதிர்காலத்தில் தமிழரசுக்கட்சி தவிர்ந்த எந்தவொரு தரப்பினராலும் ஹர்த்தால் மற்றும் போராட்டங்களுக்கான அழைப்புக்கள் விடுக் கப்படுகின்றபோது தமிழரசுக் கட்சி தள்ளியே நிற்க முற்படும். ஒருவேளை அக்கட்சி பெருந் தன்மையாக ஆதரவளிப்பது போன்று காண் பித்தாலும், கூடவிருந்தே காலைவாரும் திரை மறைவு நடவடிக்கைகள் தீவிரமாக இருக்கும்.
முஸ்லிம்களின் ஆதரவு
சுமந்திரன் ஹர்தாலுக்கான அழைப்பை விடுத்த போது முஸ்லிம்களும் ஆதரவளிக்க வேண்டும் என்றார். அவருக்கு துணையாக சாணக்கியனும் அந்தக்கோரிக்கையை கிழக்கில் முன்வைத்தார். ஆனால் முஸ்லிம்களின் பெரும்பான்மை ஆதரவு பெற்ற முஸ்லிம் காங்கிரஸின் தலைவருடன் உரையாடவில்லை.
அதன்பொதுச்செயலாளர் நிசாம் காரியப் பரிடம் தான் சுமந்திரன் உரையாடினார். அவர் ‘நட்புக்காக’ இறுதி நாளில் ஒரு விசேட ஊடக அறிக்கையை வெளியிட்டார். அதற்கு அப்பால் அக்கட்சி களத்தில் இறங்கிச் செயற்பட்டிருக்க வில்லை.
கட்சியின் தலைவர் ஹக்கீம் உள்நாட்டில் கூட இருந்திருக்கவில்லை. அதேநேரம், அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸின் தலைவர் ரிஷாத் துடன் உரையாடிய போது, அவர் பலஸ்தீன விடயத்தினையும் ஒரு கோரிக்கையாக உள்ளீர்த்துக்கொள்ளுங்கள் என்று கோரியுள்ளார். அதற்கு சுமந்திரன் தரப்பில் முறையான பதிலளிக்கப்படவில்லை. அதனால் ரிஷாத் அமை தியாக இருந்துவிட்டார். அதாவுல்லாவுடன் உரையாடலே நடத்தப்படவில்லை. ஐக்கிய மக்கள் சக்தியுடன் உரையாடி இருந்தால் கிழக்கில் அக்கட்சிக்கு ஆதரவுள்ள முஸ்லிம் பகுதிகளில் நிலைமையை சாதகமாக்கி இருக்கலாம். ஆனால் அவ்விதமான எந்தச் செயற் பாடுகளும் இடம்பெற்றிருக்கவில்லை.
அநுர அரசின் எதிர்ப்பு
இதேவேளை, ஹர்த்தால் அறிவிப்பு விடுக்கப் பட்டவுடனேயே அநுரகுமார தலைமையிலான அரசாங்கம் எதிர்ப்புக்களை வெளியிட ஆரம் பித்திருந்தது. கடந்த காலங்களில் ஆட்சியில் இருந்த எந்த வொரு அரசாங்கமும் படைக்குறைப்பு கோரிக் கையை ஒரு பொருட்டாகவே எடுத்துக் கொண்ட தில்லை. நல்லாட்சி அரசாங்கம் படைக்குறைப்புக்கு அல்லது படை விலக்கத்துக்கு இணங்கிய போதும், அதைச் சரியாக முன்னெடுக்கவில்லை.
சில இடங்களில் இருந்து படையினர் குறைக்கப்பட்டு, இன்னொரு இடத்தில் குவிக்கப் பட்டார்கள். இப்போதும் கூட, இராணுவத்தின் பெரும்பாலான படைப்பிரிவுகள் வடக்கு, கிழக்கி லேயே நிலை கொண்டிருக்கின்றன. ஆனால் கடந்த காலத்தில் ஹர்த்தாலையோ போராட்டங்களையோ அப்போதைய அரசாங்கம் பொருட்டாக கொண் டாக இல்லை. ஆனால் அநுர அரசாங்கம் ஹர்த்தாலை தடுக்க விரும்பியது. அமைச்சரவை பேச்சாளர், அமைச்சர்கள், இராணுவ மற்றும் பொலிஸ் பேச்சாளர்கள் என்று அரசாங்கத்தின் அனைத்து மட்டத்திலும் இந்தப் போராட்டம் அவசியம் இல்லையென வலியுறுத்தப்பட்டது.
இராணுவத் தரப்பு நியாயமாக நடந்து கொள்வதாகவும், விசாரணைகளுக்கு ஒத்துழைப் பதாக வும் ஒரு விம்பம் கட்டியெழுப்பப்பட்டது. அதேசமயம், இச்சம்பவத்திற்கும் இராணுவத்திற் கும் தொடர்பு இல்லை என்ற மறுப்பும் தெரிவிக் கப்பட்டது. மேலும், இவ்வாறான சம்பவங்கள் இன ரீதியாக இடம்பெறவில்லை என்றும், நாட்டின் பிற மாவட்டங்களிலும் இடம்பெறுகின்றன என்றும் அரசாங்கம் ஒரு நியாயத்தை முன்வைத்தது. இதன் மூலம், அரச படைகளின் அத்துமீறல்களை ஒரு சாதாரண விடயமாக அடையாளப்படுத்த முயற்சித்தது.
அதுமட்டுமன்றி குறித்த ஹர்தாலை தோற் றுப்போன தமிழ் அரசியல்வாதிகளின் அரசியல் நலனுக்கான போராட்டமாக, இனப்பதற்றத்தைத் தூண்டுவதற்கான போராட்டமாக அரசாங்கம் அடையாளப்படுத்த முற்பட்டது. இனவாதம் இல்லாத ஆட்சியை நடத்து வதாகக் கூறிக்கொண்ட அரசாங்கம், தானே இனவாதத்தை கையில் எடுத்து தமிழர்களை துரும்புச்சீட்டாக பயன்படுத்தி அதனைத் திணிக்க முயன்றது. ஒட்டுமொத்த அரசாங்கக்கட்டமைப்பும் இந்த ஹர்தாலை விரும்பவில்லை, அதனை தோற்கடிக்கவே விரும்பின.
அதற்கு காரணங்கள் இல்லாமலில்லை. அடுத்த மாதம் ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேர வையில் இலங்கை தொடர்பான புதிய பிரேரணை முன்வைக்கப்படவுள்ளது. அந்தப் பிரேரணையில் அரசாங்கத்துக்கு அழுத்தம் கொடுக்கக்கூடிய விட யங்கள் இடம்பெறுவதை தவிர்ப்பதற்கு அல்லது தடுப்பதற்கு இத்தகைய ஹர்த்தால் உள்ளிட்ட மக்கள் போராட்டங்கள் நடக்காமல் இருப்பது முக்கியம். அண்மையில் ஐ.நா. மனித உரிமை கள் உயர்ஸ்தானிகர் முன்வைத்திருந்த அறிக்கையி ல், (பல பலவீனங்கள் உள்ள) தண்டனை விலக்கு நிலையை முடிவுக்குக் கொண்டு வரவேண்டும் என்று வலியுறுத்தியிருந்தார்.
தண்டனை விலக்கு என்பது, இலங்கையில் நீண்டகாலமாக இருந்து வரும் புற்றுநோயைப் போன்றது. எந்தவொரு அரசாங்கத்திடமும், தண் டனை விலக்கை முடிவுக்குக் கொண்டு வரு வதற்கான அரசியல் இயலுமை இருந்ததில்லை. தற்போதைய அரசாங்கத்திடமும் அது இல்லை. தண்டனை விலக்கை முடிவுக்குக் கொண்டு வர முயன்றால், அது தங்களுக்குத் தாங்களே ஆபத்தாக அமைந்துவிடுமோ என்று ஆளும் தரப்பினர் அஞ்சுகிறார்கள்.
அதனால் தான் இலங்கையின் எந்த வொரு அரசாங்கமும் தண்டனை விலக்கை முடிவுக் குக் கொண்டு வருவதற்குத் தயங்குகிறது. ஜெனி வாவில் கொடுக்கப்படும் அழுத்தங்களில் இருந்து தப்பித்துக் கொள்ள வேண்டுமானால், இத்தகைய சம்பவங்கள் நடக்கவில்லையென நிரூபிக்க வேண்டும். ஆனால், தொடர்ச்சியாக இடம்பெற்று வரும் சம்பவங்கள், புதிய அரசாங்கம் நியாயமாகச் செயற்படுகிறது என்று நிரூபிப்பதற்குத் தடையாக இருக்கின்றன. இதனால்தான், முத்தையன்கட்டு சம்பவம் தொடர்பாக உடனடியாக விசாரணைகளை முன்னெடுக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டது. எனினும், அதற்கு அழுத்தம் கொடுக்க வலியுறுத்தி போராட்டம் முன்னெடுக்கப்படுவதை அரசாங்கம் விரும்பவில்லை.
அதுமட்டுமன்றி, ஹர்த்தால் முழுமையாக வெற்றிபெற்றால் வடக்கு,கிழக்கில் அரசாங்கத்து க்கு எதிரான மனோநிலை இருக்கிறது என்ற கருத்துருவாக்கத்தை ஏற்படுத்தி விடுமோ என்று அநுரதரப்புக்கு அச்சம் ஏற்பட்டது. எனவேதான், ஒட்டுமொத்த அரசாங்கக் கட்ட மைப்பையும் பயன்படுத்தி ஹர்த்தாலை தோல் வியடையச் செய்வதற்கான கருத்துக்கள் வெளிப் படுத்தப்பட்டன.
இத்தகைய மனோநிலை அரசாங்கத்திடம் இருந்தது என்பதை உணர்ந்து கொண்டு, தமிழரசுக் கட்சி இப்போராட்டத்தை இன்னமும் வீரியமானதாக முன்னெடுத்திருக்க வேண்டும். அது நடைபெற்றிருக்கவில்லை.
இந்தப்புரிதல் ஏனைய அரசியல் கட்சிக ளான தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணி, ஜனநாயக தமிழ்த் தேசியக் கூட்டணி ஆகியவற்றுக்காவது ஏற்பட்டு ஒத்துழைப்புக்களை முன்னெடுத்திருக்க வேண்டும். அது நடைபெற்றிருக்கவில்லை.
அரசியல்தரப்புக்களின் முரண்பாடுகளுக்கு அப்பால் சிவில் அமைப்பினரும், மதத்தலை வர்களும், புத்திஜீவிகளும் மேற்படி விடயத்தினை உய்த்தறிந்து கட்சிகளை ஒருங்கிணைத்து, அனைத்துத் தரப்பு ஆதரவினையும் பெற்றி ருக்க வேண்டும். ஆனால் அதுவும் நடைபெற்றிருக்க வில்லை.
இப்போது நிலைமை, சுமந்திரனும், தமிழரசுக்கட்சி என்பதை தாண்டி ஒட்டுமொத்த தமிழர் தாயகமும் வெட்கித் தலைகுனிய வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டிருக்கின்றது.. ஏனென்றால், அரசாங்கத்துக்கு எதிரான போராட்டத்துக்கு தமிழர் தாயகம் ஆதரவளிக்க வில்லை. தமிழர் தாயகம் அரசாங்கத்துடன் தான் இருக்கின்றது. இது தான் அநுர அரசு ஜெனீவா மட்டுமல்ல உலகத்துக்கே சொல்லப்போகும் செய்தி.
இப்போதாவது சோசலிசம், மார்க்சியத்தின் சாணக்கியத்தை தமிழ்த் தேசியம் புரிந்து கொண் டால் தேவலை.