“ஜெயகுமார் ஒரு கொள்கை ரீதியான மனிதர், நமது சுதந்திர இயக்கத்தின் கொள் கைகளை அசைக்க முடியாத விசுவாசத்துடனும் அர்ப்பணிப்புடனும் நிலைநிறுத்தியவர்.” என தெரிவித்திருந்தார் தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் மேதகு வே. பிரபாகரன். ஜெயகுமார் மாமா இறந்து 18 ஆண்டுகள் ஆகின்றன. துன் பங்களுக்கு மத்தியிலும், இலட்சியத்திற்கு உண் மையாக இருக்கும் அவரது திறன், அவரை அறிந்த அனைவரிடையேயும் மரியாதைக்குரிய நபராக அவரை மாற்றியது.
மாமனிதர் ஜெயகுமார் மாமாவின் நினைவு நாள் இன்று. தமிழீழ போராட்டத்திற்கான அவரது அசைக்க முடியாத அர்ப்பணிப்பு, சுயநிர்ணய உரிமைக்கான எங்கள் பயணத்தில் ஒரு அழியாத முத்திரையை பதித்த ஒரு மனிதரை நினைவு கூர்வது என்பது மிகவும் போற்றத்தக்கது. எனது வாழ்க்கையின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில், நான் குழந்தையாக இருந்தபோது அவர் என்னைத் தூக்கிச் சென்று என்னுடன் விளையாடியதுண்டு. இன்று, ரூக்வுட் கல்லறையில் உள்ள எங்கள் வீரமரணம் அடைந்த மாவீரர்களின் கல்லறையில் மலர்களை வைத்து, அவரது பங்களிப்புகளை மட்டுமல்ல, தமிழ் ஈழத்திற்காக தங்கள் உயிரைக் கொடுத்த அனைவரின் தியாகங்களையும் நினைவு கூர்ந்துள்ளேன். நமது தாயகத்திற்கான போராட்ட த்தை நாம் முன்னெடுத்துச் செல்லும்போது அவரது நினைவுகள் தொடர்ந்து நம்மை ஊக்குவிக்கிறது.
தமிழீழத்திற்குப் பொறுப்பான பெரும்பாலான புலம்பெயர் அமைப்புகளின் தலைவராக ஜெயக்குமார் மாமா இருந்தார், மேலும் ஆஸ் திரேலியாவில் தமிழீழ போராட்ட செயற்பாட்டில் முக்கிய பங்கு வகித்தார். அவர் TCC இன் சர்வதேச ஒருங்கிணைப்பாளராகவும் செயற்பட்டிருந்தார். அவரின் மறைவு எமக்கு மிகப்பெரும் வெற்றிடத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது.. இலங்கை அரச படைகளின் செயல்பாடுகள் குறித்து அவர் ஆழ்ந்த அறிவைக் கொண்டிருந்தார், எமது போராட்டம் உலகின் தகவல்களை அறிந்து, மூலோபாய ரீதியாக அதனை எதிர்கொள்வதை அவர் உறுதி செய்தார். எங்கள் தலைவருடனும், தமிழீழ இலட்சியத்தை அடைவதற்கான செயற்பாட்டில் ஈடுபட்டவர்களுடனும் அவருக்கு நெருங்கிய உறவு இருந்தது. அரசியல் நலன்களுக்காக தமது கொள்கைகளை விட்டுக்கொடுப்பவர்களை போல் அல்லாது, அவர் ஒருபோதும் தனது குறிக்கோளுக்
கான உறுதிப்பாட்டில் இருந்து பின்வாங்கவில்லை.
ஜெயகுமார் மாமா ஒரு சர்வதேச நிபுணர், அவரது கருத்தும் ஆலோசனையும் நிபுணத்துவ
மான ஆலோசனையாகக் கருதப்பட்டது, அது இன்றுவரை எப்போதும் நினைவில்கொள்ளப்படு கின்றது. விவாதங்கள் மற்றும் ராஜதந்திர நடை முறைகளை அல்லது உறவுகளை எவ்வாறு வழிநடத்துவது என்பது அவருக்குத் தெரியும். குறிப்பாக சந்திரிகா பண்டாரநாயக்க குமாரதுங்க இலங்கையில் ஜனாதிபதியாக இருந்தபோது, ஆஸ்திரேலிய தலைநகரான கான்பெராவில் தமிழீ ழத்தின் நோக்கங்களைப் பற்றி விவாதிக்கவும், இலங்கை அரசுடன் திறந்த உரையாடலைப் பேணவும், தமிழர்களின் உரிமைகள் மற்றும் சுயநிர்ணய உரிமைக்காக உறுதியாக வாதிடவும் அமைதி மற்றும் நீதிக்கான மாநாட்டை ஏற்பாடு செய்வதில் அவர் முக்கிய பங்கு வகித்தார். போராட்டத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளில் ஒருபோதும் சமரசம் செய்யாத சர்வதேச ஆதரவின் முக்கியத்துவத்தை அவர் புரிந்துகொண்டவர்.
ஜெயகுமார் மாமா நமது மக்களைப் பாதுகாத் ததற்காக ஆஸ்திரேலியாவில் கைது செய்யப் பட்டார். ஆனால் அவரின் நடவடிக்கையை கைது நிறுத்தவில்லை, மாறாக தமிழ் ஈழத்தை அடைய விரும்புவோரை எதுவும் தடுக்க முடியாது என்ற உறுதியை பலரிடம் விதை;திருந்தது. ஆஸ்திரேலிய அரசாங்கம் எங்கள் குரலை முடி வுக்குக் கொண்டுவர தங்களால் இயன்றவரை முயற்சி செய்து, இனப்படுகொலை செய்த தீவை ஆதரிக்கத்தது, ஆனால் ஈழத் தமிழர்களாகிய நாங்கள், குறிப்பாக அரசியல் கட்சியின் கைப்பா வைகள் அல்லாதவர்கள், அரசாங்கத்தின் இந்த செயல்களை மறக்க முடியாது, மேலும் எங்கள் மக்களின் நலனுக்கு ஏற்ப செயல்பட வேண்டும்.
ஜெயக்குமார் மாமா மிகுந்த நேர்மை யான மனிதர், மரியாதையுடன் பேசுவார், மற்றவர் களுடன் ஒருபோதும் போட்டியிட விரும் பாதவர். அதற்கு பதிலாக, அவர் இளைஞர்களை வழி நடத்துவதில் கவனம் செலுத்தினார், எங்கள் தாய்நாட்டிற்காகப் போராடுவதற்கான அறிவையும் வலிமையையும் அவர்களுக்குள் விதைத்தார். அவர் ஒரு வழிகாட்டியாக இருந்தார், முன்மாதிரியாக வாழ்ந்தார்., ஒருபோதும் இலட்சியத்திற்கான தனது அர்ப்பணிப்பில் தடுமாறவில்லை. அரசியல் சூழ்ச்சிகளில் சிக்கிக் கொள்ளும் பலரைப் போலல்லாமல், அவர் தமிழ் ஈழத்திற்கான தனது உறுதிப்பாட்டில் உறுதியாகவும் வெளிப் படையாகவும் இருந்தார். அவர் வெளிப்புற அழுத் தங்களுக்கு அடிபணியவில்லை அல்லது தனது நிலைப்பாட்டை நீர்த்துப்போகச் செய்யவில்லை, அவரது கவனம் எப்போதும் இறுதி இலக்கில் இருந்தது – அதாவது தனது மக்களின் சுதந்திரம். ஜெயக்குமார் மாமாவும் அவரது குடும்பத்தினரும் இந்த போராட்டத்தில் தங்கள் வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்து தங்கள் நேரத்தை செலவிட்டனர். அதை நாம் ஒருபோதும் மறக்கக்கூடாது.
தமிழ் ஈழப் போராட்டம் என்பது தனி யாக தனிநாட்டுக்கான கோரிக்கை என்பதை விடவும் அதிகமான நோக்கங்களைக் கொண்டது. அது பண்பாடு, கலாச்சாரம், உரிமைகளுடன் வாழுதல், நீதி மற்றும் கண்ணியத்துடன் வாழும் உரிமைக்கான போராட்டம். ஏழு தசாப்தங் களுக்கும் மேலாக, ஈழத் தமிழர்கள் இலங்கை அரசின் ஒடுக்குமுறை, படுகொலைகள், கட்டாய காணாமல் போதல்கள் மற்றும் கட்டமைக் கப்பட்ட இனப்படுகொலைகளை எதிர்கொண்டு வருகின்றனர். அடுத்தடுத்து வந்த அரசாங்கங்களின் சிங்கள-பௌத்த பேரினவாதக் கொள்கைகள், மற்றும் ஒற்றையாட்சி இலங்கை என்ற கோசத் திற்குள் தமிழ் அடையாளம், கலாச்சாரம் மற்றும் சுயாட்சிற்கு இடமில்லை என்பது தெளிவு படுதப்பட்டுள்ளது. 2009 ஆம் ஆண்டு நடந்த இனப்படுகொலையில் பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர், அது ஒரு தனியான நிகழ்வு அல்ல – அது பல தசாப்த கால ஒடுக்குமுறை, இடம்பெயர்வு மற்றும் சர்வதேச அலட்சியத்தின் உச்சக்கட்டமாகும்.
தமிழ் ஈழத்திற்கான போராட்டம் என்பது வெறும் புவியியல் எல்லைகளைப் பற்றியது மட்டுமல்ல, அது அழிவு மற்றும் பயம் இல்லாத மக்களாக இருப்பதற்கான உரிமையைப் பற்றியது. இன்று, இலங்கையில் நல்லிணக்க முயற்சிகள் என்று அழைக்கப்படுவது, தமிழ் தேசிய அடை யாளத்தை அழிக்கும் ஒரு முகமூடியைத் தவிர வேறில்லை, அதே நேரத்தில் தமிழ் நிலங்களைத் தொடர்ந்து இராணுவமயமாக்குதல் மற்றும் காலனித்துவப்படுத்துதல் ஆகியவற்றை அது அனுமதிக்கிறது. தமிழ் ஈழம் என்பது தீவிரவா தத்தில் வேரூன்றிய கோரிக்கை அல்ல; அது அரசு ஆதரவுடன் மேற்கொள்ளப்படும் இன அழிப்புக்கான ஒரு பிரதிபலிப்பாகும். ஜெயக்குமார் மாமா அதை ஆழமாகப் புரிந்து கொண்டவர். அவர் தனது நிலைப்பாட்டில் தயங்கவில்லை அல்லது அது இல்லாத இடத்தில் நடுநிலமையை நாடவில்லை. நீதி இல்லாத அமைதி அர்த்தமற்றது, தமிழர் இறையாண்மையை அங்கீகரிக்காத எந்த வொரு தீர்வும் நம் மக்களின் ஒடுக்குமுறையை நீடிக்கச் செய்யும் என்ற யதார்த்தத்தை அவர் உறுதி யாக வெளிப்படுத்தினார்.
அவரது மறைவுக்குப் பிந்தைய ஆண்டுகளில், அவரது தலைமை இல்லாதது ஆழமாக உணரப்படுகிறது. சமூகம் உறுதியற்ற தன்மையை எதிர்கொண்டுள்ளது, இளைஞர்களை வழிநடத்து வதில் அவரது ஞானம் ஈடுசெய்ய முடியாதது. நமது தாய்நாட்டிற்கு வெளியே நாம் எதிர்கொள்ளும் சவால்களை சரியாக கையாளும்போது தான் நமது போராட்டம் வலுவாக இருக்கும் என்ற நுட்பமான சமநிலையை அவர் புரிந்துகொண்டவர். இளை
ஞர்களை மேல்கொண்டுவருவதற்கும், ஊக்கப் படுத்துவதற்கும் அவர் கொண்டிருந்த திறன் ஈடு இணையற்றது, இன்று, அவர் இல்லாதபோது ஏற் பட்ட வெற்றிடத்தை நாம் உணர்கின்றோம்.
இருப்பினும், அவரது வழிகாட்டல் இழக் கப்படவில்லை. அவரது பணியைத் தொடர்வதன் மூலம் அவரது நினைவைப் போற்றுவது இப்போது இளைய தலைமுறையினரின் பொறுப்பாகும். அவரது மதிப்பு – மரியாதை மற்றும் தமிழ் ஈழத்திற்கான அசைக்க முடியாத அர்ப்பணிப்பை – இளைஞர்கள் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். நாம் இனமாக எழுந்து, நமது மாவீரர்களின் தியாகங் களுக்கான இலட்சியத்தை நிலைநாட்ட வேண்டும். மேலும் சுயநிர்ணயக் கனவு மங்கா மல் இருப்பதை உறுதி செய்ய வேண்டும். போராட்டம் நமது தலைவர்களின் மறைவுடன் முடிவடைவதில்லை; அது தலைமுறைகள் வழியா கக் கடத்தப்படும் கடமை.
மாமனிதர் ஜெயகுமார் மாமாவை இன்று நாம் நினைவுகூரும்போது, துக்கத்துடன் மட்டு மல்ல, புதுப்பிக்கப்பட்ட நோக்கத்துடன் அதைச் செய்கிறோம். நீதி, சுயநிர்ணயம் மற்றும் நமது தாயகத்தின் சரியான அங்கீகாரத்திற்காக நாம் போராடும்போது அவரது கொள்கை நம்மை தொடர்ந்து வழிநடத்த வேண்டும். அவரது தியாகங்களையோ அல்லது நமது மாவீரர்களின் தியாகங்களையோ வீண்போக விடமாட்டோம்.
தமிழ் ஈழம் வாழ்க
தலைவர்களின் மறைவுடன் போராட்டம் முடிவடைவதில்லை அது தலைமுறைகள் வழியாகக் கடத்தப்படும் கடமை – செல்வி ரேணுகா இன்பகுமார்- தமிழ் அகதிகள் மன்ற செய்தி தொடர்பாளர் அவுஸ்திரேலியா
